
Je hebt het allemaal goed voor elkaar! Je hebt een leuke, leidinggevende baan met veel verantwoordelijkheid en daar ben je best trots op. Je merkt dat jouw leiderschapsstijl, waarin je actief de samenwerking opzoekt, aandacht besteedt aan (het welzijn van) de mensen om je heen en vrijheid en ruimte geeft aan je medewerkers, effectief is en leidt tot goede prestaties en tevreden teamleden.
Echter, leidinggeven kan soms zwaar voor je zijn. Je voelt je als leidinggevende erg zichtbaar, je hebt een grote verantwoordelijkheid en je wilt het graag goed werk leveren, waardoor je wel eens onzeker bent. Je werkt hard, bent er -ook als je niet werkt- vaak in je hoofd nog mee bezig en dat geeft je stress. Je bent dan opgejaagd, wordt druk in je hoofd en kan je minder goed concentreren. Je reageert emotioneler, bent sneller geïrriteerd en je hebt minder aandacht en ruimte voor de mensen om je heen. Als je dan ook nog minder goed slaapt, wordt de situatie niet beter.
Je weet dat als je stress hebt, je een minder leuke versie van jezelf bent en dat is eigenlijk niet wie je wilt zijn. Maar het komt helaas steeds vaker voor dat je gespannen bent.
Op momenten van ontspanning, ben je gewoon een effectievere leider. Het liefst zou je altijd een ontspannen leidinggevende willen zijn, niet alleen omdat je dan beter functioneert, maar ook omdat je jezelf dan veel prettiger voelt. Toch moet je eerlijk bekennen dat je niet goed weet hoe je dat moet bereiken en dat het je steeds minder vaak lukt...
Als je stress hebt komen je interpersoonlijke vaardigheden onder druk te staan, terwijl je die juist nodig hebt om een effectieve leider te zijn.

Herken je dit?
-
Je staat maandagochtend in de lift als iemand aan één van de mensen in je team vraagt hoe zijn verjaardagsfeestje was geweest. Shit!!! Hij is 50 geworden! Helemaal vergeten in alle hectiek. Je voelt hoe je rood wordt, als je hem alsnog feliciteert en je verontschuldigt omdat je het vergeten was. ‘Geeft niets joh’, zegt hij vriendelijk, maar je voelt dat je gefaald hebt.
-
Als je baas voorstelt dat jij dat nieuwe project oppakt, voelt het even alsof er kortsluiting ontstaat in je hoofd. Je hebt zoveel op je bordje liggen momenteel, dit kan er echt niet bij! Je voelt je hart kloppen in je keel en je voelt dat je langzaam rood wordt. Als je een logisch excuus probeert te bedenken, lijkt het wel alsof er lijm in je hoofd zit in plaats van hersenen. Je kan je gedachten niet ordenen, het is één grote chaos en je komt er niet uit als je een paar woorden stamelt. ‘Fijn’, hoor je je baas zeggen, ‘dat is dan geregeld’. Met pijn in je buik loop je naar de volgende afspraak.
-
Je bent een mail aan het typen als één van je medewerkers vraagt of hij je even mag storen. ‘O nee’, denk je, ‘niet nu!’, want je wil die mail vanmiddag de deur uit hebben. ‘Nu even niet’, zeg je iets scherper dan bedoeld, ‘ik móet deze mail nu even afmaken.’ ‘Duidelijk, maar wanneer dan wel?!’ vraagt hij zichtbaar geïrriteerd. ‘Ik probeer je al 3 dagen te spreken te krijgen, maar je bent niet echt bereikbaar de laatste tijd. Ach, laat ook maar zitten ook!’ Boos en teleurgesteld loopt hij weg. Je schaamt je, terwijl je je realiseert je dat die mail eigenlijk ook best morgen had kunnen versturen.
-
Je hebt een nogal stroef gesprek met één van je medewerkers en je ergert je. Je hebt hem gevraagd iets voor je te doen, maar hij werkt niet echt mee. Als hij je begint te leggen waarom het écht niet gaat, knapt er iets in je. ‘Ik ben echt helemaal klaar met je gedraai! Je hebt altijd een smoesje om geen extra werk op te pakken! Ik wil dat je dit oppakt, punt uit! Volgende week maandag is het af en verder heb ik geen zin om het er nog over te hebben’. Meteen heb je spijt dat je zo uit je slof bent geschoten. Dit is niet hoe jij als leidinggevende met mensen om wilt gaan.
-
Je wordt door je baas aangesproken op een fout die gemaakt is door je team. Hij is duidelijk geïrriteerd. Je merkt dat je er gespannen van wordt, vorige maand was er ook al iets fout gegaan. In het eerstvolgende team-overleg vertel je je team over de fout en geef je aan dat je wil dat alles voortaan via jou loopt, om zeker te weten dat het van nu af aan goed gaat. Al snel merk je dat het je veel extra tijd en energie kost om alles te controleren en dat je er vaak ’s avonds laat nog mee bezig bent…
Hoe nu verder?
Hoe lang hou je dit nog vol?
Je voelt hoe je langzaam wordt meegesleurd in een neerwaartse spiraal van spanning, stress en nog harder werken, terwijl je gedrag steeds onaangenamer wordt voor je omgeving en jezelf. Wat maakt dat je ook beslist niet altijd trots bent op jezelf.
Hoe lang duurt het nog, voor je fysieke klachten krijgt of opgebrand bent, of voor je functioneren als leidinggevende er blijvend onder gaat lijden?
Ik kan je helpen! Ik kan je leren hoe je weer rust in je hoofd en ontspanning in je lijf ervaart, zodat je weer een ontspannen leider wordt.
